เปรม – พูลศักดิ์ จากผา นักบอลผู้ไม่ทิ้งความฝัน
เปรม – พูลศักดิ์ จากผา นักบอลผู้ไม่ทิ้งความฝัน
คณะนิเทศศาสตร์
ถ้าพูดถึงนักกีฬาของมหาวิทยาลัยกรุงเทพที่เป็นขวัญใจใครหลายๆ คน เชื่อว่า เปรม – พูลศักดิ์ จากผา นักศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ ต้องเป็นหนึ่งในนั้นอย่างแน่นอน เพราะนอกจากรอยยิ้มใสซื่อโดนใจสาวๆ แล้ว ความมุ่งมั่นตั้งใจบนเส้นทางนักบอลของเปรมก็ทำให้เขามีเสน่ห์มากขึ้น
ความหวังของนักฟุตบอลรุ่นเยาว์
ผมเป็นคนยโสธรและเริ่มเล่นบอลตั้งแต่ ป.4-5 จนม.1 ก็ไปสมัครเรียนที่โรงเรียนกีฬาศรีสะเกษ แต่ตอนนั้นทางโรงเรียนไม่รับนักบอล รับแต่นักกีฬายูโด ผมเลยไปเล่นยูโดอยู่ประมาณปีนึง แต่รู้สึกไม่ค่อยชอบเพราะการใช้ร่างกายของกีฬาทั้งสองประเภทนี้ไม่เหมือนกัน และยูโดเล่นคนเดียว แต่ผมชอบกีฬาที่เล่นเป็นทีมมากกว่า พอม.2 ผมเลยตัดสินใจย้ายไปเรียนที่สุรินทร์ เพราะเขารับนักบอล จากนั้นก็ได้เป็นนักกีฬาโรงเรียนและนักกีฬาจังหวัดมาโดยตลอด ผมหลงเสน่ห์ฟุตบอลตรงเรื่องความเป็นทีมเวิร์ก รายได้ดี และคิดว่าสามารถต่อยอดไปถึงอนาคตได้เพื่อจะได้ช่วยเหลือครอบครัว
จากตัวแทนโรงเรียน จังหวัด สู่ตัวแทนประเทศไทย
ตอนเข้ามหา’ลัย ผมก็มาคัดตัวเป็นนักกีฬาทุนของม.กรุงเทพ แต่จริงๆ ติดที่ร้อยเอ็ดด้วย แต่ผมเลือกม.กรุงเทพเพราะทีมฟุตบอลที่นี่สุดยอดมาก และวงการบอลในกรุงเทพฯ มีโอกาสเยอะกว่า น่าจะผลักดันเราไปได้ไกลกว่าต่างจังหวัด ตอนปี 2 มีโอกาสเป็นตัวแทนมหาวิทยาลัยไปคัดตัวทีมชาติเพื่อแข่งขันฟุตบอลเอเชียเยาวชนอายุไม่เกิน 23 ปี (AFC U-23 Championship) โดยเป็น 1 ใน 25 คนสุดท้ายที่เข้าไปคัดตัวร่วมกับนักบอลมหา’ลัยอื่นๆ ผมไปหลุดตอนคัดเหลือ 20 คน แต่พอช่วงปี 3 ก็ได้เป็นตัวแทนประเทศไทยไปแข่งกับทีมมหาวิทยาลัยในเอเชียที่เกาหลีใต้ โดยตอนนั้นทางทีมงานเขาจะเข้ามาดูการแข่งขันแมตช์ต่างๆ ตามมหา’ลัย ใครที่มีฝีมือเข้าตา เขาก็จะชวนไปคัดตัวให้ร่วมทีม ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ได้รับคัดตัว ตอนนั้นรู้สึกตื่นเต้น เพราะได้ไปต่างประเทศเป็นครั้งแรก และถือเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้ไป ก่อนไปก็ซ้อมหนักมาก และสุดท้ายก็สู้เขาได้ โดยได้ที่ 3 จาก 10 กว่าทีมระดับเอเชีย รู้สึกภูมิใจมาก ตอนนั้นได้เห็นนักบอลจากหลายประเทศ รูปร่างนักกีฬาประเทศอื่นอาจใหญ่กว่าเรา แต่ทีมเวิร์กเราดีกว่าหลายๆ ทีม ทักษะส่วนตัวของแต่ละคนในทีมเราเก่งกว่าเขา ผมเองอาจไม่ได้เก่งมาก แต่ผมชอบเรียนรู้สิ่งต่างๆ จากพี่ๆ เพราะการเล่นฟุตบอลต้องเรียนรู้ไปตลอด
เสน่ห์ของตำแหน่งเซ็นเตอร์
ผมเป็นเซ็นเตอร์ซึ่งเป็นตำแหน่งที่เรียกว่าปิดทองหลังพระ เพราะไม่เด่น แต่ต้องทำเกมรับให้เต็มที่ ต้องอ่านเกมเป็น รู้ว่าคู่แข่งจะเล่นอะไรยังไง ใช้ทั้งสมองและร่างกาย และควรเป็นคนตัวใหญ่ แข็งแรง เพราะต้องใช้ร่างกายปะทะกับกองหน้า และต้องคอยตัดบอลจากคู่ต่อสู่ แล้วส่งต่อให้เพื่อน
ฝันให้ไกล สักวันต้องไปให้ถึง
ยอมรับว่าเคยคิดไม่อยากเตะเหมือนกัน เพราะเหนื่อย ทั้งซ้อมทั้งเรียน แต่ผมก็ฝันอยากติดทีมชาติสักครั้ง เลยต้องพยายามเพราะอยากไปให้ถึง ทุกวันนี้ผมจึงตั้งใจฝึกซ้อม ควบคู่ไปกับการเรียนรู้ทักษะ ฝึกความอดทน ความมีวินัย รวมไปถึงการรับผิดชอบชีวิต เพราะนักบอลต้องใช้ร่างกายเยอะ ห้ามกินเหล้า สูบบุหรี่ ดูแลตัวเองให้รอบด้าน ผมตั้งใจจะขยันอดทนก็เพื่อคนข้างหลัง เพื่อพ่อแม่และทางบ้าน อยากประสบความสำเร็จจะได้ดูแลพ่อแม่ได้ แต่ถ้าฝันไม่สำเร็จ อย่างน้อยก็ขอให้ดูแลครอบครัวได้ และอาจไปสอนน้องๆ ให้เป็นนักบอลที่ดีต่อไป
เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจของเปรมแล้ว ทำให้เราเชื่อมั่นว่า แม้ฝันของเขาจะไกล แต่สักวันต้องไปถึงอย่างแน่นอน
